Tokio, r. 1910. Japońska kurtyzana oiran (tayu) wraz z towarzyszącymi jej dziewczynkami kamuro pozuje do zdjęcia w dzielnicy czerwonych latarni Yoshiwara – najsłynniejszej z japońskich yūkaku (legalnych dzielnic domów publicznych w Japonii, w przeciwieństwie do okabasho – tych nielegalnych). Utworzona w 1617 roku działała aż do połowy ubiegłego wieku, a dziewczynki kamuro krzątały się po niej jeszcze 100 lat temu.
Kamuro pojawiały się u boku kurtyzan już w wieku 5, najpóźniej 10 lat. Biegały po całej dzielnicy robiąc zakupy, nasłuchując plotek, dostarczając prezenty i przekąski, nosząc zamówienia, itp. Towarzyszyły kurtyzanom także podczas spotkań z klientami. Były na ich utrzymaniu i doskonale zdawały sobie sprawę z tego, czym zajmowały się ich „starsze siostry”. Marzeniem wielu z nich było w przyszłości pójść w ich ślady. Ponieważ kamuro były również symbolem statusu, kurtyzany często zaopatrywały je w kosztowną odzież i akcesoria. Część dziewczynek było sprzedawanych do domów publicznych przez ubogich rolników, inne były oddawane przez rodziców z nadzieją na „karierę” w yukaku.
Nie wszystkie kamuro stawały się kurtyzanami. Wiele zależało od kontraktu, domu publicznego dla którego pracowały, „predyspozycji” do wykonywania zawodu, umiejętności artystycznych i osobistych ambicji. Trzy największe dzielnice „uciech” (choć raczej należałoby nazwać je dzielnicami chorób wenerycznych, gdyż znaczna część prostytutek oiran i tayu tam pracujących miała kiłę) – Yoshiwara w Edo/Tokio, Shinmachi w Osace i Shimabara w Kioto, XVII-XX w. – były legalne, a władze szczegółowo regulowały zasady ich działalności. Liczba kamuro przypadająca na kurtyzanę zależała od jej rangi: kurtyzany wyższej rangi mogły sobie pozwolić na dwie, niższej jedną, a zwykłe prostytutki żadnej.
Wszystkie kamuro były dziewczynkami, ale niektóre strzyżono „na chłopców”. W jakim wieku kamuro zostawała shinzō (uczennicą na kurtyzanę)? Oficjalnie i w zależności od obowiązującego w danym roku prawa pomiędzy 15 a 18 rokiem życia, ale wiele dziewczynek znacznie wcześniej, nawet w wieku 11 lat. Umowy zawierane z ich rodzicami nie zawsze były przestrzegane, a władze przymykały oczy na łamanie prawa.
Dalekowschodnie Refleksje znajdziesz również na Patronite, YouTube, X (Twitterze) i Facebooku
Dalekowschodnie Refleksje 