Wielowiekowa tradycja półnagości wśród balijskich kobiet szybko dobiega końca. Pod wpływem muzułmańskich i zachodnich mód i systemów wartości młodsze pokolenia unikają tej praktyki. Zwyczaj nienoszenia ubrań okrywających tułów i ręce wśród balijskich kobiet istniał przez wielu stuleci. Wg. Prof.. Gede Sury z Hinduskiego Uniwersytetu w Denpasar, aż do odzyskania przez Indonezję niepodległości w 1945 roku wszystkie kobiety na Bali praktykowały ten zwyczaj – nie nosiły koszul, bielizny ani sandałów w domu, w pracy, odwiedzając rodzinę lub znajomych lub w trakcie robienia zakupów na targowisku. Nie znaczy to jednak, że nie posiadały takiej odzieży. Koszule nosiły udając się do świątyni hinduistycznej, gdyż takie od wieków obowiązują w nich zasady ubioru, czasami podczas wyjazdów poza wioskę.
Niektóre Balijki, zwłaszcza starszego pokolenia, w dalszym ciągu wierne są dawnym tradycjom modowym, ale raczej w domu, gdyż poza nim półnegliż postrzegany jest już jako coś niewłaściwego. Przyjmując gości lub wychodząc na miasto narzucają na siebie koszule kebaya, ale całkowite porzucenie tradycyjnego stylu życia wyłącznie dla komfortu młodego pokolenia Balijczyków jest dla wielu z nich nie do pomyślenia. Na Bali wciąż żyją ludzie, którzy pamiętają czasy, kiedy kobiety zakładały na siebie wyłącznie sarong, rodzaj noszonej przez mężczyzn i kobiety spódnicy, a kebaya sporadycznie, gdyż nie czuły się w nich komfortowo.
Patronite: https://patronite.pl/DalekowschodnieRefleksje
YouTube: https://youtube.com/@dalekowschodnierefleksje
Twitter: https://twitter.com/dal_ref
Twitter: https://twitter.com/niewref
Dalekowschodnie Refleksje 