Tome Torihama, zwana „matką pilotów kamikaze” (tokko no haha) była właścicielką restauracji Tomiya Shokudo w Chiran na wyspie Kiusiu serwującej posiłki pilotom kamikaze przed ich samobójczą misją. Baza Chiran była główną bazą lotniczą pilotów kamikaze podczas bitwy o Okinawę w roku 1945. Znacząca część tych młodych żołnierzy nie ukończyła 22 roku życia, a najmłodszy z „shonen hikohei” (chłopiec pilot) miał zaledwie lat 16, gdy siadał za sterami samolotu, aby oddać życie za cesarza.
Torihama traktowała ich jak własnych synów, opiekowała się wieloma z nich, oni zaś otwierali się przed nią, zwierzali z osobistych myśli. Wg tokko na haha młodzi żołnierze zdawali sobie sprawę, że wojna ma się ku końcowi, że z powodu silnej presji społecznej nie mogli wycofać się z misji. Piloci, którzy powrócili do bazy ze względu na złe warunki atmosferyczne lub problemy techniczne byli surowo napominani, nierzadko wymierzano im razy za nieposłuszeństwo i nielojalność.
Listy pisane przez pilotów kamikaze do swoich rodzin i dziewczyn były poddawane przez japońską armię ścisłej kontroli. Torihama w sekrecie wysyłała ich nieocenzurowaną korespondencję. Po wojnie utrzymywała, że piloci kamikaze nie byli ani bohaterami, ani szaleńcami, ale ofiarami fanatyzmu. Zaskarbiła sobie również sympatię amerykańskich żołnierzy stacjonujących w pobliskiej bazie. Zmarła w roku 1992 w wieku 90 lat.
Dalekowschodnie Refleksje 