Przez ponad 10 lat Miyoko Ihara fotografowała niezwykłą przyjaźń swojej babci Misao z kotem Fukumaru. Niezwykła, ponieważ niedosłysząca kobieta i głuchy kot z dwukolorowymi oczami (wada genetyczna występują najczęściej u kotów białych) mogli porozumiewać się wyłącznie wzrokowo, co wpłynęło na ich wzajemne relacje. W 2003 roku pracująca całe życie na roli Misao znalazła małego jeszcze Fukumaru w szopie i od tego czasu stanowili nierozłączną parę dotrzymując sobie towarzystwa w codziennych czynnościach. W roku 2012 album Ihary ze zdjęciami babci i jej kota zatytułowany „Misao the Big Mama & Fukumaru the Cat” trafił na listy książkowych bestsellerów w Japonii. Fukumaru odszedł w 2015 roku lat z powodu choroby nerek. Ihara na swojej stronie na Facebooku zamieściła ostatnie zdjęcie kota złożonego na dywaniku z miękkiej trawy. Uczyniła to jednak dopiero rok później, starając się oszczędzić w ten sposób smutku licznym fanom zwierzęcia i Misao w Japonii.
Dalekowschodnie Refleksje 