Poczucie humoru różni się w zależności od kultury. Mieszkańcy Zachodu często sygnalizują problemy ze zrozumieniem japońskiego i koreańskiego humoru. Obie azjatyckie nacje również często w nieco inny sposób i w innych niż my sytuacjach go stosują.
Istnieją jednak obszary, w których doszukamy się podobieństw. Weźmy dla przykładu ten figiel, który przed laty słynnemu japońskiemu dyrygentowi Seiji Ozawie spłatała orkiestra by uczcić w ten sposób jego 57. urodziny. Materiał pojawił się na tt kilka dni temu i sądząc po komentarzach Japończyków, interpretują go nie inaczej od nas.
Zaskoczenie jest jednym z uniwersalnych wyrazów twarzy (pozostałe to m.in. radość, smutek, strach, złość, pogarda, wstręt), a więc i żarty zorientowane na zaskoczenie będą często podobnie rozumiane przez ludzi we wszystkich kulturach.
Obserwując dyrygenta uśmiechamy w momencie, gdy Ozawa rozluźnia napięte (łagodnym naruszeniem normy) mięśnie twarzy i odsłania swój uśmiech (dla obserwatorów ten moment oczekiwania na jego reakcję – pojawi się radość czy złość? Nie każdy w końcu lubi dać się wpuszczać w maliny), a w momencie pojawienia się onieśmielenia i poruszenia na jego twarzy dodatkowo pojawia się uczucie sympatii do niego samego i całego zdarzenia.
Ten dysonans pomiędzy naszymi oczekiwaniami, a zaskakującym, nieprzewidzianym wydarzeniem wyzwala radość (Choć czasami, jak pisałem można się sparzyć. Taki żart może więc odnieść odwrotny skutek, obarczony jest więc pewnym elementem ryzyka).
Pokazałem przed chwilą ten materiał mojej (koreańskiej) żonie obserwując jej reakcję. Na jej twarzy pojawił się radosny, ciepły uśmiech, identyczny, jaki zaobserwowałem u siebie, a więc jej interpretacja zdarzenia była co najmniej zbliżona do mojej.
Poczucie humoru w małżeństwach często staje się z wiekiem coraz bardziej zgodne. Początkowo tak różne u mnie i u mojej żony (żona np. nie znosiła żartów jakie czasami robiłem sobie z koreańskiej kuchni, nie rozumiała ironii, która Azjatom często sprawia trudność, a nawet może ich zażenować – do dziś czasami pyta czy mówię poważnie, czy tylko żartuję) było przyczyną nieporozumień. Dziś jednak śmieszą nas często te same rzeczy.
Dalekowschodnie Refleksje 